Coraz więcej ludzi gubi się w wirtualnej rzeczywistości i przestaje odróżniać prawdę od fikcji. Dzieje się tak na całym świecie, gdzie ludzie w cyfrowej przestrzeni kreują się na zupełnie innych, niż są w realnym życiu. Jak sobie z tym radzić i nie dać się nabierać na fałszywy obraz świata, który nas otacza?

Choć wirtualna rzeczywistość nie ma zupełnie nic wspólnego z realnym światem, coraz częściej zupełnie i świadomie się w niej zatracamy. Dlaczego tak się dzieje? Z jakich przyczyn wybieramy świat wirtualny od rzeczywistego? Co jest w nim tak bardzo kuszącego?

Tworzymy własną rzeczywistość

Wciąż niewiele osób wie, że w Internecie wcale nie jesteśmy anonimowi. Dlatego właśnie dalej powstają fikcyjne postacie, które często są spełnieniem marzeń osoby, która pogubiła się w wirtualnej rzeczywistości. Tutaj nawet puszysta Pani może być modelką z wybiegów. A starszy pan w kilka chwil przemieni się w przystojnego, młodego biznesmena. Wiele osób tworzy fałszywe profile internetowe tylko po to, by zaistnieć.

Na Facebooku powstają więc wizytówki, które nie mają nic wspólnego z rzeczywistością. Podobnie wygląda z Instagramem. Osoby te dowartościowują się, rozpoczynając rozmowę z jednostkami, z którymi chciałyby nawiązać znajomość. Kłamią, oszukują, pisząc o rzeczach, które nie są prawdą tylko po to, by okręcić sobie tą drugą osobę wokół palca. Nie rzadko im się to udaje. Nie myślą wtedy o konsekwencjach swojego zachowania, najważniejsze jest dla nich ich spełnienie i to, że mogły się dowartościować.

Nie pisz własnych scenariuszy

Podstawową zasadą, by nie pogubić się  w wirtualnej rzeczywistości i odróżnić świat wirtualny od realnego jest zachowanie tej cienkiej granicy, która pozwala żyć w świecie tylko realnym. Niewiele brakuje do tego, by ją przekroczyć. A zaczyna się właśnie od pisania scenariuszy, opowiadania swojego życia takiego, jakim naprawdę nie jest. Począwszy od jednego, niewinnego niby kłamstewka, a skończywszy na prawdziwej epopei na miarę najlepszych, romantycznych powieści.  Ważne jest zatem wyznaczanie granic. Siadają przed komputerem musimy być w pełni świadomi, że Internet jest pewnego rodzaju używką, od której również można się uzależnić.

Ograniczaj czas przed komputerem

Hasło to brzmi banalnie, ale jest bardzo istotne dla każdego, kto potrafi zniknąć w świecie wirtualnym na długo. Po czasie okazuje się, że nie odróżnia już tego świata od realnego. Nie tworząc własnej rzeczywistości, ale „zamieszkując” tam . By nie pogubić się w wirtualnej rzeczywistości i móc odnaleźć się później w realnym świecie należy odpowiednio dozować sobie ilość czasu spędzonego przed komputerem. Internet może być odskocznią od życia codziennego, okazją do oderwania się od szarej rzeczywistości, ale nigdy nie powinien zacierać granic świata wirtualnego i realnego.

Terapia dla uzależnionych

Kiedy osoba zagubiona w wirtualnej rzeczywistości przyzna przed sobą, że potrzebuje pomocy, będzie mogła skorzystać ze spotkań z grupą wzajemnego wsparcia. Jak to wygląda? Spotykają się ze sobą osoby z podobnym problemem. Siadają w kole  i opowiadają o tym, jak wygląda ich życie. Zazwyczaj są to historie zupełnie nieprawdopodobne.

Na pierwszy rzut oka widać, że są zagubione , że nie potrafią odróżnić świata wirtualnego od realnego. Taka rozmowa jednak bardzo pomaga, bo dzięki niej można uzmysłowić sobie błąd, jaki się popełniło. Nie łatwo  jest wrócić na dobrą drogę. Osoba uzależniona ma wrażenie, że nikt jej nie rozumie, dlatego tak ważne jest to , by spotykać się z ludźmi z podobnym problemem. Powstają nawet specjalne organizacje, które pomagają wyjść z uzależnienia – o dziwo, również przez Internet.

Kto zazwyczaj korzysta z takiej pomocy?

Są to zwykle osoby młode.. które przez ilość czasu spędzanego w wirtualnej rzeczywistości zaniedbali obowiązki oraz kontakty międzyludzkie. Mają po 14-24 lata, cierpią na bezsenność i mają poważne problemy zdrowotne. Oczywiście taka kuracja kosztuje i trwa zwykle mniej więcej około dwa tygodnie.

Zdania na temat jej skuteczności są jednak podzielone, aczkolwiek jest wiele osób zadowolonych z przebiegu samej kuracji, które uważają, że nawet jeśli nie pozwoliła ona wyzwolić się im w stu procentach z nałogu, była doskonałym wstępem do podjęcia działań z tym związanych. Osoby, które skorzystały z kuracji twierdzą zgodnie, że uzmysłowiła im ona jakie popełniają błędy, a historie innych osób, które również tkwią w uzależnieniu pomogły spojrzeń na siebie z innej strony.

Można się z tego wyrwać

Najważniejsze, to ograniczyć sobie czas w wirtualnej rzeczywistości. Spotkania z rodziną i przyjaciółmi, realna praca, wszystko, co stanie się czasopochłaniaczem, dzięki czemu nie pozostanie go wiele na buszowanie po Internecie.

 

Może macie jakieś interesujące spostrzeżenia na ten temat i chcielibyście się nim podzielić? Chętnie zobaczymy Wasze sugestie poniżej w polu komentarzy. Serdecznie zapraszamy do dyskusji!