Uczucie samotności może przyjmować bardzo różne barwy. Bardzo często jest świadomym wyborem, ale jeszcze częściej problemem z dostosowaniem się do życia społecznego. Wielu ludzi doświadcza jej, ponieważ pragnie pozostać w strefie komfortu i unika otwarcia się na świat. Niestety, ale najczęściej cuda zdarzają się dopiero po przekroczeniu pewnych granic. Samotność bardzo rzadko jest najlepszym wyborem.

Samotność jest przykrym stanem, który często prowadzi do niemal zupełnego wyobcowania. Czasami również prowadzi do okresowych podłamań, a nawet depresji. Ludzie samotni są zazwyczaj pesymistami. Uczucie to nie koniecznie dotyka wyłącznie nieśmiałe osoby, przytrafia się także tym bardzo zdecydowanym i z natury silnym. Skoro to tak przykre uczucie, dlaczego niektórzy wolą wybrać samotność? Czy warto skazywać się na taki los?

Samotność a niskie poczucie własnej wartości

Ci, którzy mają o sobie złe zdanie często wolą wybrać samotność. Dlaczego? Uważają, że nikomu nie będą potrafili dać szczęścia. Z różnych przyczyn. Często wydaje im się, że są zbyt mało inteligentni, albo po prostu zbyt brzydcy. Myślą, że kiedy wyjdą gdzieś z ukochaną osobą, zrobią jej tylko wstyd. Myślenie o sobie w takich kategoriach nie prowadzi do niczego dobrego, bo warto pamiętać, że jesteśmy dla innych tacy, jakich z siebie robimy.

Nieśmiałość

Wybrać samotność wolą również ci, którzy podczas rozmowy z płcią przeciwną czerwienią się tak bardzo, że nie da się tego ukryć. Pocą im się dłonie, a głos zaczyna drżeć. W efekcie czego ich poczucie własnej wartości jest zerowe. Rezygnują. Wycofują się  i wolą więcej nie próbować. Niestety, najczęściej nie potrafią później poradzić sobie z samotnością i cierpią jeszcze bardziej.

Lęk przed odrzuceniem i krytyką

Czasami wolimy wybrać samotność bo obawiamy się, że zostaniemy odrzuceni przez drugą osobę. Jesteśmy pewni, że każdą krytykę z jej strony bardzo źle byśmy znieśli. Poza tym boimy się, że ktoś może odkryć nasze niedoskonałości, o których zwykle nawet nie wspominamy. Takie trudności w nawiązywaniu jakichkolwiek bliskich relacji mają zazwyczaj związek z przeżyciami, związanymi z wczesnym dzieciństwem. Ktoś źle potraktowany zapamięta to na zawsze i nie zaufa drugiej osobie bez dowodów, że warto. Chce mieć pewność, że nie zostanie skrzywdzony.

Brak czasu

Brak czasu to taka opcja optymalna. Coraz więcej osób poświęca się pracy i karierze. Mamy świadomość, że wchodząc w związek z drugą osobą musimy poświęcić jej sporo czasu. Codzienne rozmowy, wspólne spacery, wyjazdy. Trzeba pielęgnować szczególną wieź, która nas łączy. Będzie więc trzeba zrezygnować z nadgodzin, a noc przed komputerem również nie wchodzi w grę.

Wiele osób woli wybrać samotność tylko na jakiś czas. Do momentu, kiedy uda się osiągnąć wszystko to, co sobie zaplanowaliśmy. Zasiąść na wysokim stołku i odłożyć oszczędności, dzięki którym nie będzie trzeba się martwić o jutro. Trzeba jednak jasno sobie powiedzieć, jak długo będziemy trwać w takim stanie. Bo chociaż czas – kiedy mamy zajęcie – jakoś wolniej płynie, to jednak go nie oszukamy. Jesteśmy coraz starsi. Czy pozostanie nam go na tyle dużo, byśmy mogli założyć rodzinę? Warto o tym pamiętać wybierając dłuższą samotność. Ponadto człowiek, który od zawsze był sam, może później mieć trudności z przyzwyczajeniem się do życia z drugą osobą.

Samotni w związku

Można  być samotnym na własne życzenie, ale można również być samotnym w związku. Dzieje się tak właśnie wtedy, gdy partner nie znajduje czasu dla tej drugiej osoby. Nagle okazuje się, że mieszkamy z kimś zupełnie obcym. Z kimś, o kim nie wiemy już praktycznie nic. Zupełnie jak on o nas. To moment kulminacyjny każdego związku, który stoi na granicy rozpadu. Trzeba będzie zadecydować – czy jest jeszcze co ratować? Czy też lepiej będzie się rozejść i wybrać samotność. Często tak jest łatwiej. Wtedy można myśleć tylko o sobie.

Niewiele jest jednak osób, które potrafią cieszyć się samotnością. Tak naprawdę jest to trudne uczucie.

Chętnie przeczytamy Wasze opinie na temat samotności